Island hopping op Nederlandse wijze

Dinsdag 21 juni is het inderdaad beter weer. Het lijkt wel een beetje zomers en in Oudeschild komen de toeristen weer tevoorschijn. Wij halen de vouwfietsen onder ons bed vandaan, zetten ze in elkaar en pompen de banden op.

We fietsen via een noordelijke omweg naar Den Burg en zetten ons op een terras. De bakker levert koffie en appeltaart. En er is zowaar appelgebak zonder suiker. Het lijkt wel vakantie.

Via de zuidelijk uitgang van het dorp fietsen we richting Oudeschild. Onderweg komen we langs de Georgische Oorlogsbegraafplaats. Zo’n achthonderd krijgsgevangen Sovjetmilitairen zaten aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in een kamp op Texel. Een groot deel daarvan was Georgiër. In april 1944 bereikte hen het bericht dat Duitsland de capitulatie nabij was en ze besloten in opstand te komen. De Duitsers pikten dit niet en uiteindelijk lieten ruim vijfhonderd Sovjets het leven. Ook tientallen Duisters overleefden de strijd op Texel niet. En dat op het moment, dat de oorlog feitelijk al voorbij was en dat deze strijd helemaal geen enkel strategisch belang diende.

Onder de indruk verlaten we de begraafplaats en fietsen via de binnenlanden van Oost Texel terug naar Oudeschild. We ontdekken in het dorp een witgoedzaak. En ze verkopen er ook autoradio’s. We kiezen een mooie Pioneer met DAB+, USB en cd-speler uit. Checken nog even de aansluitingen en de specificaties voor de speakers en rekenen af. Tegenover de witgoedzaak ligt een Spar supermarkt, waar we snel ook nog wat boodschapjes doen. Met een volle rugzak rijden we naar de boot terug.

Kees bouwt de radio in. Gelukkig past het apparaat in de bestaande sleuf en passen de connectoren ook. Binnen twintig minuten hebben weer een FM-radio (een DAB+ antenne moeten we nog kopen), een cd-speler en kunnen we weer muziek van de USB-stick afspelen. We zijn er best wel weer blij mee. Voor het nieuws hebben we een draagbare radio, maar dit klinkt toch wel heel wat beter.

Na het avondeten luisteren we naar het verslag van de voetbalwedstrijd tussen Kroatië en Spanje. De Spanjaarden verliezen.

Woensdag waait het behoorlijk, maar het is droog en de zon schijnt. Na het ontbijt fietsen we naar de aanlegsteiger van de veerboot naar Den Helder. We kijken vanaf een bankje naar het gedoe rond de veerboten. Dan fietsen we door naar Den Hoorn. Waar Kees weer koffie met appelgebak nuttigt, maar waar Irene het met alleen koffie moet doen, omdat het enige café geen suikervrij gebak kan serveren.

We halen bij de Spar ertegenover dan maar een paar hartige pizza- en kaasbroodjes. We fietsen via een omweg richting Oudeschild. Onderweg zetten wij ons neer in het gras en met onze rug tegen het hek eten we de gekochte broodjes op.

Terug aan boord zetten we de tent er weer op. Er wordt veel regen voorspeld. We maken eten en volgen later die avond de wedstrijd tussen de Belgen en de Zweden. De Rode Duivels winnen.

In de nacht naar donderdag, 23 juni, begint het te regenen. Pas rond de middag wordt het droog. In de ochtend plannen we onze volgende etappe naar Borkum en na de lunch fietsen we naar de Super en doen wat inkopen, vooral verse groenten en fruit. In de middag wandelen we een eind richt Oosterend. Heen lopen we over de weg aan de buitenkant van de dijk en hebben uitzicht over de Waddenzee. We zien een zeehond. Bij het gemaal steken we de dijk over en binnendijks lopen we terug. Halfweg komen we langs een nat en drassig natuurterrein. Langs de weg staan vogelaars met telescopen, verrekijkers en camera’s. Het is een mooi gebiedje. We zien kluten, watersnippen, visdieven, kokmeeuwen, bergeenden, veel kuikens waarvan we de ouders niet weten, en zelfs een zwartkopmeeuw. En dat alles zonder verrekijker.

Terug op de haven hebben we met enkele andere watersporters een dispuut over het gebruik van andere vlaggen dan de nationale driekleur. Irene denkt zelfs een functionaris uit de scouting te zien, maar dat blijkt een inwoner van de provincie Flevoland te zijn. In de vlag staat namelijk een Franse lelie, wat ook het symbool van scouting is. Ook zijn er boten met plompeblaeren (Friezen) en een boot met de Zeeuwse vlag. Boten met onze Brabantse theedoek (rood en witte vierkantjes) zien we niet. Wij blijven echter van mening, dat achter op het schip een rood-wit-blauwe vlag hoort.

Voor vannacht wordt alweer regen en matig zicht voorspeld, maar in de loop van de ochtend moet het allemaal wel weer gaan verbeteren. We halen de tent eraf en zijn klaar voor vertrek

Op vrijdag is het zicht slecht, maar we hebben nog even. We hoeven pas na de middag te vertrekken. We maken eerst nog een pan pasta, eten daarvan een deel op en bewaren de rest voor onderweg.

Om half een maken we, nadat we de watertanks gevuld hebben, los en varen op de motor tot net voorbij de veerhaven. We hebben stroom mee en het gaat vlot. We zien een zeiljacht dat probeert een rif te zetten. Drie mannen aan boord, maar het lukt niet. We geven ze in het voorbij varen nog wat adviezen, maar als we even later omkijken, zijn ze nog aan het knoeien.

Na de veerhaven ligt de hagelnieuwe veerboot Texelstroom ons in de weg. De boot doet wat tests. Vooruit, achteruit, naar links en dan weer naar rechts. Als we er eindelijk langs zijn, kunnen de zeilen omhoog en zeilen we hoog aan de wind het Molengat in. We maken een bocht om de zuidpunt van Texel. In het Molengat hebben we op het ondiepste punt nog twee meter water onder onze kiel. Bij hoge golven moeten we hier niet zijn, maar nu schieten we er vlot doorheen en besparen zo een omweg van enkele uren.

Het zicht is inmiddels verbeterd en we varen met een mooie wind richting het noordoosten, langs de kust van Texel. Rond zes uur is de wind op en moeten we de motor starten. Als dan de verkeerscentrale Brandaris ook nog waarschuwt voor mist, nemen we het besluit naar Vlieland uit te wijken.

Rond negen uur lopen we de haven binnen en na enig zoeken denkt Kees een lege box te zien. We varen tussen twee steigers richting de vermeende lege plaats. Irene ziet (te) laat, dat de box inderdaad leeg is en we stoppen snel af. We doen vanuit stilstand een poging de box in te varen, maar dat lukt uiteraard niet. De ruimte is beperkt en om te keren is er geen ruimte. Uiteindelijk gaan we op eigen spierkracht en op die van drie mannen op de kant alsnog de lege box in. Het past net. Maar dan is het tijd voor een glaasje en genieten we van de zonsondergang.

In de nacht naar zaterdag regent het eerst, dan komt er wat wind en later vallen er buien. Na het ontbijt zetten we eerst de tent maar weer op de boot. Als het droog wordt lopen we naar het enige dorp op Vlieland, Oost Vlieland. Langs zeekant over de dijk lopen we naar het eind van het dorp en door de Hoofdstraat met zijn vele winkeltjes en eethuisjes lopen we terug. We doen wat inkopen bij de Coöp en gaan terug naar de haven.

Terug op de haven zien we een helikopter een brancard van een ambulance overnemen en naar het vasteland vertrekken. Wij gaan betalen op het havenkantoor en verwennen onszelf met een bakje heerlijke friet uit de snackbar onder het kantoor.

Het avondeten beperkt zich tot een boterham met een kop soep en daarna lopen we vanaf de haven via het industrieterreintje naar de strandopgang ten noorden van de haven. Het industrieterrein is rommelig, maar het uitzicht vanaf het duin over de zee richting Terschelling is mooi. Op de terugweg zien we mooie bloemen en horen we veel vogels. We genieten.

Op zondag 26 juni worden we wakker van de wind. Die giert door de haven en het is duidelijk dat er vandaag niet veel gevaren zal worden. Enkele jacht moeten, omdat het weekeinde voorbij is, terug naar de vaste wal. Zij worden met man en macht en met vereende krachten uit hun box gemanoeuvreerd, waarbij enige lichte beschadigingen niet helemaal te voorkomen zijn. Gelukkig blijven wij buiten schot.

Als het wat scheepsbewegingen betreft rustiger is geworden, lopen we een stevige wandeling door de natuur van Vlieland. We zien dat de Vliehors Express weer een tekst in zijn banden heeft gesneden, maar kunnen de door weer en wind aangetaste afdruk in het zand niet meer lezen. We maken foto’s van onbekende planten in de hoop deze later met de gidsen aan boord te kunnen benoemen.

Uiteindelijk komen we terug aan de waddenkust tussen Oost Vlieland en de haven. We zetten ons neer op een bankje en eten de meegebrachte boterhammen. Aan boord zoeken we de planten op en lezen wat. Het is een winderige en koude avond. We liggen op tijd op bed.

Als we op maandagochtend opstaan, regent het voor de verandering weer eens. Maar de weersverwachtingen zijn weer wat positiever voor de komende dagen. Hoewel er wel een verschil is tussen de Nederlandse, Duitse en Engelse weersites. We hopen morgen te kunnen vertrekken.

We maken weer een planning. We zien af van Borkum, omdat die bestemming vanwege tijdstip van vertrek en tijdstip van aankomst ongunstig uitpakt. We zouden dan vanwege de stroom in het donker Borkum moeten aanlopen. Anderzijds om Borkum overdag aan te lopen zouden we in de nacht moeten vertrekken uit Vlieland, wat ook niet zo gewenst is. We gaan daarom in één ruk naar Wilhelmshafen. We kunnen dan in daglicht vertrekken, de nacht op zee doorbrengen en met daglicht de Wesermonding aanlopen. En mocht het weer verslechteren hebben we in Lauwersoog een uitwijkhaven.

Maandagmiddag lopen we nog een keer naar het dorp, doen er inkopen en terug op de haven voldoen we bij de havenmeester onze openstaande schulden. We maken weer een grote pan pasta, eten daar de helft van op en ruimen de boot op. Dan drinken we bij de Peter en Ineke van de boot naast ons een borreltje en na afscheid te hebben genomen, maken we de boot zover mogelijk klaar voor vertrek.

Om zes uur in de vroege ochtend van dinsdag 28 juni loopt onze wekker af, of eigenlijk maakt een van de smartphones ons wakker. We staan op, trekken onze ‘zoute’ kleren aan, ontbijten en maken de boot vertrek gereed. Om kwart over zeven wurmen we ons zonder problemen de haven uit en varen recht tegen de wind in op de motor het Stortemelk uit. Eenmaal vrij van de ondieptes gaan we op koers en hijsen de zeilen.

Met een snelheid van rond de vijf knopen door het water en vanwege stroom mee zes knopen over de grond gaan we vlot richting Duitsland. Maar rond drie uur ’s middags vangen we een weerbericht op dat waarschuwt voor onweer op onze weg. We breken af en varen naar Lauwersoog.

We hebben de stroom mee naar binnen en verwachten het laatste uur stroom tegen te hebben naar de haven van Lauwersoog. Gelukkig blijken stroomkaarten ook weleens ongelijk te hebben en nog net op het eind van het tij varen we de haven binnen. Om half zes liggen we aan de passantensteiger in de visserijhaven.

We eten onze pasta op en maken in de avond nog een kuiertje over de haven en de sluis. Morgen beslissen hoe we verder gaan. Naar binnen schutten of hierbuiten blijven liggen?

Woensdagnacht vallen er buien, maar het verwachte onweer blijft, op een enkele klap na, uit. We slapen als marmotten en worden pas om negen uur (!) wakker. De buien trekken weg en het wordt zowaar een beetje zonnig. Wel is de wind fris.

We trekken de wandelschoenen aan en maken een verkenningsronde door de nederzetting. Lauwersoog is eigenlijk een industrieterrein, lees: vissershaven met alles wat daarbij hoort, en een stukje verderop een dorp van vakantiewoningen met camping, zeilschool en jachthaven.

Volgens onze informatie zou er een supermarkt op de haven zijn, maar die blijkt vijf jaar geleden verhuisd te zijn naar de camping, anderhalve kilometer verderop. Uiteindelijk vinden we de supermarkt in het servicegebouw op de camping. Gelukkig verkopen ze in dit gebouw ook friet, dus is onze wandeling toch nog ergens goed voor.

Woensdagmiddag regent het voor de afwisseling weer eens en lezen wij ons een gat in de boordbibliotheek. In de avond klaart het op en kunnen we nog snel een wandeling maken naar steiger voor de pont naar Schiermonnikoog. Er wordt vannacht gewaarschuwd voor SW 7 Bft.

We besluiten te blijven liggen waar we liggen en gaan niet het Lauwersmeer op. We hebben een fietsroute kunnen uitzetten langs een aantal knooppunten en denken die morgen te kunnen rijden.

Vandaag worden we gewekt door het geluid van scheepsschroeven. Het is donderdag en dus loopt de vissersvloot binnen. We tellen er wel een stuk twintig. Ze meren af bij de visafslag en lossen hun lading. We staan op, kleden ons aan, ontbijten en lopen naar de visafslag in de hoop daar iets te kunnen zien van het afmijnen. Helaas is vanwege de hygiëne het hele gebouw hermetisch dicht en kunnen we nergens wat zien.

We lopen de visserijhaven rond en weer terug. Op de haven ligt een zeilboot van het zelfde type, dat wij eens bezaten: een Sneekermeer. We raken aan de praat met Sonja en Peter en nodigen hen uit voor een bakkie bij ons aan boord. We zitten zo even weer oude herinneringen op te halen.

Nadat Sonja en Peter weer vertrokken zijn, begint het weer te regenen. We gaan niet fietsen en besteden de middag aan het schrijven van dit blog.