Eindelijk in het buitenland

Donderdagavond 30 juni na het eten is het koud, maar even droog. We lopen nog even naar de veerhaven om over het wad uit te kijken. Een donkere lucht laat ons met grote spoed Salacia opzoeken. Met de verwarming aan brengen we de rest van de avond door.

De volgende dag hebben we bij het ontbijt ook weer de verwarming aan. Uitvaren zit er de komende dagen even niet in. We besluiten met de bus naar Leeuwarden te gaan. Bij de veerhaven is de bushalte. Er stoppen twee lijnen: Arriva lijn 50 naar Leeuwarden en Qbuss lijn 193 naar Groningen.

Met de Arriva bussen we in een uur naar de Friese hoofdstad, waar we rond half twaalf aankomen. We zoeken eerst de Tourist Information. Dit zit in een moderne wolkenkrabber op een paar honderd meter van het station. We krijgen een plattegrond van de binnenstad en maken daarna een lange wandeling langs de mooie plekjes. Bij Subway drinken we koffie.

In de Grote of Jacobijnerkerk wordt ons de relatie van de Friezen met het Oranjehuis zichtbaar gemaakt. En ook wordt hier maar weer eens duidelijk wat de Beeldenstorm aan de voormalig katholieke kerken heeft aangericht.

In een elektronicazaakje doen we een poging om een DAB+-antenne aan te schaffen voor onze nieuwe radio. De man in de zaak heeft er wel een, maar die is richtingsgevoelig; en dat is op een boot niet handig. Er zijn wel omni-antennes, maar hij heeft die niet op dit moment.

Leeuwarden is een mooie stad, maar we vinden het een beetje een overmaats dorp. We hebben ons er een dag goed vermaakt, maar of we er nog vaak terug gaan komen is de vraag.

We moeten tot vijf uur wachten voor de bus ons terug kan brengen. Met koffie en een kaasbroodje lukt ons dat aardig. Goed zes uur stappen we op de veerhaven weer uit. Na het eten gaan we met jerrycans water halen. Op de steigers is geen kraan. Als Kees twee jerrycans vol heeft, begint het hard ter regenen. Hij schuilt in het toiletgebouw. Na tien minuten is het ergste voorbij en loopt hij terug. Helaas heeft de bui een staartje en komt alsnog nat aan op de boot.

Die avond hebben we de verwarming weer aan. En toch vinden we het vandaag toch een geslaagde dag. Morgen is weer regen en sterke wind voorspeld en dus gaan wij naar Groningen.

Zaterdag, 2 juli, staan we ruim op tijd bij de bushalte. De bus rijdt op zaterdag vier keer naar Groningen. Veel kansen krijg je niet. Er blijkt een actie te lopen. Voor tien euro kunnen twee personen een dag onbeperkt met de bus reizen in het gebied rond Groningen, Drenthe en zuidoost Friesland. Da’s goedkoper dan met de OV-chipkaart en wij kopen een dagkaart.

Na een uurtje stappen we uit bij het station van de stad Groningen. Groningen is een echte stad. Veel studenten, veel terrasjes, veel volk op de been en bovenal een grote markt. Ook hier eerst een plattegrond bemachtigen  en wandelen langs de bezienswaardigheden.

Op de markt kopen we wat fruit en Belgische Frites Speciaal. Een mens moet nou eenmaal eten. We willen de Martinitoren bezichtigen, maar die staat in de steigers. Jammer, dan maar vanaf het plein omhoog kijken.

Het is nog steeds wisselvallig weer. We moeten onze wandeling een paar keer onderbreken voor koffie, omdat het plenst.

Wanneer we in het mooie station van Groningen zitten te wachten op onze bus, worden we aangesproken door een jonge vrouw uit Indonesië, die een wifi-verbinding wil maken met het open net hier. Haar smartphone geeft niet thuis. Kees probeert het voor haar, maar ook hem lukt het niet. Vervolgens probeert een student het nog een keer, en een man, die op zijn trein zit te wachten. Ook telkens zonder resultaat. We verlaten de teleurgestelde vrouw en stappen in de bus.

Rond zeven uur zijn we terug op de boot. De weersverwachtingen zijn positief: we zouden morgen en overmorgen kunnen varen.

Zondag slapen we eerst uit, ontbijten, maken een pan rijst met groenten, tanken nog vier jerrycans water en maken de boot zeilklaar. We eten de helft van de rijst en tegen half één varen we weg.

Het eerste uur is de wind recht van voren en met diesel leggen we de eerste mijlen af. Dan gaan de zeilen omhoog en met een kleine 5 Bft uit het westen als aandrijving schieten we de Waddenzee af en de Noordzee op. We gaan hard: stroom tegen en toch ruim vijf knopen over de grond.

Als rond zes uur ’s avonds het tij keert en ons mee gaat helpen, lopen we ruim boven zeven knopen over de grond. Borkum laten we rechts liggen en zetten koers naar de monding van de Jade en de Weser.

De golven zijn ongeveer anderhalve meter hoog en de wind komt nu recht van achteren. De boot maakt onplezierige kurketrekker bewegingen, waarbij ook nog de snelheid varieert. Zeeziek zijn we nog net niet, maar veel eetlust is er ook niet.

Rond tien uur gaat de zon onder en wordt het snel koud. We kleden ons met alles wat daarvoor hebben meegenomen, maar toch hebben we het na een paar uur koud. Helemaal donker wordt het niet en met een drukke scheepvaartroute in de buurt hebben we genoeg te zien.

Bij zonsopkomst blijkt, dat we veel te hard zijn gegaan en we zo veel te vroeg bij ons doel, Hooksiel, zullen aankomen. We kunnen daar de voorhaven van de sluis pas bereiken tussen drie uur voor tot drie uur na hoogwater. We stoppen een paar uur.

We laten het grootzeil zakken en onder een klein stukje genua zeilen we dan eens richting kust en dan weer richting zee. Daarbij maken we weinig voortgang richting ons doel.

Om zeven uur rollen we de genua helemaal uit en varen de aanloop naar Wilhelmshaven binnen. Met de harde stroom nog tegen zeilen we langzaam de Jade op. Dan kentert het tij en gaan we richting de sluis van Hooksiel. Onderweg worden we nog opgelopen door een containerschip. In de smalle geul is weinig ruimte en wij gaan net buiten de tonnen varen. Om kwart over negen zijn we in de voorhaven van de sluis.

We weten dat de sluis hier op uur en tijd wordt bediend, maar de tijdstippen kennen we niet. We hopen deze op de sluis te vinden. Helaas niet, dus. We leggen de boot provisorisch aan de kade en Kees zoekt op het internet naar de bedieningstijden. Na enig zoeken: pas om elf uur is er een schut.

Inderdaad kunnen we even na elven de sluis in. We leggen aan de drijvende bolders vast en Kees gaat op sluiskantoor het sluisgeld betalen. € 17,- voor in- en uitschutten en de eerste overnachting in de jachthaven is daarbij gratis. Wel heb je een sleutel nodig voor de sanitaire voorzieningen waar je € 25,- borg voor neer moet leggen. Van de sluismeester vernemen dat we met bijna twee meter diepgang geen problemen hoeven te verwachten. De geul is goed met boeitjes aangegeven en er staat meer dan voldoende water.

Maar als we de sluis uitvaren, komen we bijna onmiddellijk in slechts twee meter diep water. We raken de bodem net niet en varen langzaam verder. Al snel neemt de diepte toe en zonder problemen bereiken we de aangewezen jachthaven. We vinden een lege box in de ‘marina’. Het is een kleine jachthaven, waarbij de steiger voor de passanten in een goed beschutte kom ligt. En dat is mooi, want er wordt de komende dagen weer veel wind voorspeld.

Nadat we de boot hebben afgemeerd, ruimen we de zeilen op en spuiten het zout van de boot. We brengen het interieur weer een beetje op orde en hangen onze zeilpakken op om te luchten. Zelf knappen we een uiltje, want we zijn best wel moe.

Gelukkig hebben we nog eten in de pan, zodat we daar wel vlug klaar mee zijn. We lopen na het avondeten een ommetje richting dorp. Bereiken doen we dat niet, want we gaan halfweg terug en al heel snel is het op wat snurken na helemaal stil aan boord van de Salacia.

Natuurlijk zijn we dinsdag 5 juli op tijd wakker. We staan op en maken ontbijt. Daarna is het grote schoonmaak, want het is droog en de zon schijnt. We halen het beddengoed af, luchten de matrassen, stofzuigen de boot (wat een probleem is, omdat we 1800 watt nodig hebben en we maar 1500 watt beschikbaar hebben),  halen schoon goed te voorschijn en tenslotte gaan we zelf heerlijk douchen. Het sanitair is schoon en werkt, zoals je hier mag verwachten, naar behoren. Geen muntjes nodig en onbeperkt warm water, wat wil je nog meer?

Er is jammer genoeg geen wifi (wlan noemen ze dat hier) beschikbaar op de haven. Wel is het beschikbaar in het voetgangersgebied in het dorp. We lopen in de middag naar het dorp en inderdaad, we vinden de vrije wifi-zone. We checken met onze smartphones de e-mail en apps.

Van onze buurman krijgen we de marifoonkanalen  van DP07, die hier de weersverwachtingen verzorgt (Ch 24 of Ch 25). We luisteren ernaar, en zijn blij, dat we zo goed beschut liggen: Duitse Bocht SW>W>NW 6 tot 7Bft met windstoten tot 100km/h!

Vannacht heeft het inderdaad gebulderd en er zijn zware buien gevallen. Maar vanochtend is het weer een beetje zonnig. Met de fietsjes gaan we op zoek naar een supermarkt. We vinden een grote Edeka bij de rotonde op twee kilometer van de haven.

Bepakt en bezakt rijden we naar de haven terug. We maken een heerlijke lunch en rijden dan via een fietspad met veel plassen naar de sluis. We kijken even uit over de Jade-monding en gaan dan tegen de krachtige wind in terug naar de boot om dit blog te schrijven. Intussen vallen er weer buien. De wind neemt wel af.