De zomer van ……

Woensdagavond hadden we eerst een plan om de voetbalwedstrijd van Wales tegen Portugal in de plaatselijke kroeg te gaan bekijken, maar vanwege het weer zien we ervan af. We volgen de wedstrijd via een Duitse radiozender. Portugal wint met 2-0 en gaat door naar de finale.

De volgende dag slapen we weer eens lekker uit, maken een ontbijt en een wandelingetje in de omgeving, drinken koffie en lezen een boek. ’s Middags beklimmen we de Michelsberg, waarvan we het bestaan pas nu opmerken. De berg is volgens de bewegwijzering vijftien meter hoog, maar dat is niet waar. Als we op een bankje op de top onze eigen boot kunnen zien liggen, blijkt onze mast nog een heel stuk hoger te zijn dan deze molshoop van hoogstens twaalf meter.

We dalen af en maken ons verder niet druk. De Duitsers wel, want die verliezen vanavond van Frankrijk. We bekijken het weer op internet via onze hotspotfunctie op de smartphone. Het lijkt overmorgen, zaterdag, een redelijke zeildag te worden.

Op vrijdag gaan we eerst naar het dorp om via de open wifi het weer te bekijken. Op ‘ons bankje’ hebben we geen verbinding, maar een eindje verderop bij een pizzeria lukt het wel. Het zou morgen moeten kunnen, dat we naar Cuxhaven kunnen zeilen.

We doen uitgebreid inkopen, ruimen de fietsjes op, douchen – omdat het hier zo lekker lang kan – en tanken de watertank af – omdat het water hier goed smaakt. We maken ons vaarplan voor morgen en vragen ons af of het allemaal wel goed komt met het weer. Want het waait nog zeker 6Bft, het regent en het is zo koud, dat we al voor negen uur op bed liggen.

Op zaterdagochtend om zes uur staan we op, ontbijten wat en maken de boot klaar voor vertrek. De weersvoorspellers hebben gelijk gekregen: de zon schijnt en de wind is gaan liggen.

We varen het haventje uit en varen als eerste om acht uur de sluis in. Het is vandaag de eerste schutting en na ons vult de sluis zich helemaal. Irene gaat de liggelden op de sluis betalen en levert de sleutel van het sanitair weer in. Resultaat: vijf nachten liggeld plus in- en uitschutten voor € 54,50. Daar is wel overheen te komen.

Eenmaal op de Jade kunnen de zeilen omhoog en in een aantrekkende wind, maar met een heerlijk zonnetje maken we de eerste mijlen. Omdat we een stukje hoog aan de wind moeten, zetten we een rif in het grootzeil en draaien de genua wat in. Als we de wind weer wat ruimer krijgen gaan we weer vol van top en met een hoge snelheid gaan we op de Elbemonding af.

Ruim voor Cuxhaven ruimen we het grootzeil op en enkel op genua lopen we de haven aan. We rollen in en zoeken een box. Er zijn genoeg vrije plaatsen en we gaan met onze boeg naar het zuiden liggen. Vandaag hebben we 48 zeemijlen gezeild, waarbij ons gemiddelde 6,7 knoop was.

Links van ons liggen Dunja en Markus met een stalen zeilboot. Het zijn Duitsers maar hun thuishaven is Warns bij Stavoren in Friesland. Ze wachten al dagen op een weervenster om terug te varen. Aan onze rechterkant komt wat later een motorjacht liggen uit Hamburg. De schipper en zijn vrouw wilden naar Helgoland, maar daar hebben ze vanaf moeten zien vanwege de hoge golven. Ze zijn een beetje overstuur en samen met Markus helpen we ze aanleggen.

We eten ons meegebrachte eten op en gaan niet zo heel erg laat naar bed.

Zondag schijnt het zonnetje en we maken een wandeling door de stad. We hadden het idee dat Cuxhaven een ongezellig havenstadje was, maar die mening moeten we bijstellen. Het is er rond de havens gezellig druk met toeristen en de binnenstad is goed voorzien van eethuisjes, winkels en galleries.

Op het havenhoofd staat de laatste nog werkende semafoor van Europa. Een semafoor is een seinpaal. De semafoor van Cuxhaven geeft de te verwachte windsterkte en –richting voor het gebied Borkum – Elbe en het gebied Elbe – Helgoland. Het nut is volledig achterhaald door radio en internet, maar het blijft een mooi stuk nostalgie.

In de jachthaven ligt een zeehond op de jollensteiger te zonnen. Naar men zegt zijn het er ook weleens drie. Veel foto’s en een hond verder vindt het beest het welletjes en glijdt terug het water in.

In de avond begint het te onweren, maar het meeste trekt gelukkig langs ons weg. Wel begint het opnieuw harder te waaien. Morgen SW 5 – 6 met windstoten in de buien tot 8 Bft. We blijven nog wel even in Cuxhaven en Markus, die zijn vrouw naar huis heeft gestuurd, ook. We troosten hem met een pilsje en dan is het toch nog een gezellige avond.

De volgende ochtend waait het inderdaad hard. Maar met onze boeg naar de wind hebben we er weinig last van. Het was vannacht wel onrustig in de haven. Aan de buitenkant lag een sleper met een ponton met gigantische stalen poten voor drie windturbines. Die blijkt ’s morgens te zijn vertrokken en de Barent Zanen, een groot sleephopperzuiger van Boskalis, heeft zijn plaats ingenomen. De baggerboot krijgt nieuwe onderdelen, die ze met een eigen kraan aan boord hijst. Er is de hele dag daardoor veel bedrijvigheid.

Wij lopen naar de Lidl en doen wat inkopen. Het weer lijkt morgen, dinsdag, te verbeteren en wij gaan dan na het kenteren van tij de Elbe op naar Glückstadt. We bereiden het reisje voor doen verder niet veel meer dan lezen, koffiedrinken en eten.

Dinsdag, 12 juli, staan we niet te vroeg op. We gaan nog even douchen en leveren de tegoedkaart weer in. Dan ruimen we op ons gemak de tent op en maken de boot klaar voor vertrek. De wind zal naar het NW draaien en Markus denkt er over om vanavond ook te vertrekken. Of hij werkelijk is gegaan weten we niet, want wij varen om twee uur in de middag de haven van Cuxhaven uit.

We zijn duidelijk nog te vroeg want we hebben een dikke stroom tegen. We lopen bijna zes knopen door het water, maar amper drie over de grond. Een stroom van drie knopen tegen dus. Na een uur keert de stroom toch en onze vijand wordt nu onze vriend. Ondanks de afnemende wind lopen we toch dik zes knopen over de grond.

Een onweersbui passeert ons net ten zuiden, maar een tweede is zo dreigend, dat Kees zich toch maar in zijn zeilpak hijst. Ter hoogte van Brunsbüttel regent het even, maar ook deze keer trekt het meeste langs ons af.

Even voor Glückstad moeten we de vaargeul oversteken. We zien verschillende schepen, meelopers en tegenliggers, aankomen en besluiten al wat eerder naar de linkeroever over te steken. Dit is tegen de regels, we moeten immers rechts varen, maar even later blijkt het goed besluit. We varen nu de nevengeul naar de haven zonder problemen binnen, terwijl naast ons de zeeschepen blijven komen en gaan.

De wachtsteiger voor de keersluis ligt vol en wij leggen aan in de krappe jachthaven. We passen precies tussen twee palen aan een langs steiger. We maken wat te eten en dan worden we aangeroepen door een kleiner zeiljacht: of ze aan ons mogen vast maken. We vertellen dat we morgen om acht uur door de dan openstaande keersluis willen varen en dat vinden ze geen probleem.

Kees loopt nog even naar de binnenhaven en ziet er verschillende boxen met groene bordjes, ten teken dat ze vrij zijn. We zullen morgen een mooie plek uitzoeken.

Ook hier is het vannacht onrustig. Gisteravond is een klein zeeschip binnengekomen en ligt achter ons aan de kade. Drie binnenvaartschepen verleggen in de vroege ochtend van de kade aan de overkant naar het zeeschip achter ons. De douaneboot vertrekt om zes uur en het lossen van het zeeschip begint in alle vroegte. Conclusie: wij zijn op tijd wakker.

Onze tijdelijke buren zijn om kwart voor acht weg en wij maken om acht uur los. De buitendeur (vloeddeur) is al open, maar het duurt nog tot half negen eer we naar binnen kunnen. We meren af in een box bij de Segelverein Glückstadt.

Dan begint het even heel hard te regenen. Wij duiken onder. Na een uurtje is het voorbij en gaan we de stad in. Het is een echt leuk stadje. Het is gebouwd door Christiaan de Vierde van Denemarken toen dit deel van Duitsland onder Denemarken viel (ca 1600 – 1650). Hij bouwde een vesting naar Hollands model (Willemstad, Heusden, Gravelines). Later kreeg door verbeterde kanonnen de vesting minder nut en het plan is niet volledig afgemaakt. Maar het is leuke plaats geworden.

Na onze verkenning zijn we op tijd op de boot terug, want er komt weer onweer. We schrijven dit blog en stoppen nu met de mededeling, dat we morgen met de trein naar Hamburg gaan.