Dieselzeilen

Zaterdagochtend loopt de stroom op zee voor Boulogne sur Mer vanaf elf uur met ons mee naar het zuiden. We kiezen ervoor om ruim een uur eerder los te maken. We moeten de binnenhaven uit en dan nog naar de haveningang van de buitenhaven.

Als we net los zijn ontdekken we, dat we chipkaart voor de sanitaire ruimten nog op zak hebben. Niet inleveren zou een latere factuur kunnen betekenen en we varen terug. De kaart gaat in de daarvoor bestemde box en we varen weer weg.

Om kwart over tien zijn we op zee en onder zeil. Meteo France voorspelde een west- tot zuidwestenwind en de Met Office voorspelde noord- tot noordoostenwind. Het was een gok, maar in Franse wateren geldt altijd het Franse weerbericht. We hebben dus een zuidenwind.

We gaan hoog aan de wind en met een zwakke wind steken we richting TSS (Traffic Separation Scheme = Verkeersscheidingsstelsel; een soort autobaan voor de scheepvaart). Als de wind wat draait, gaan we overstag en koersen weer richting Franse kust. Dit herhaalt zich een paar maal, tot we een gestrekte koers richting Cherbourg kunnen varen.

Het weer is prima en we genieten. We eten onze gisteren overgehouden pasta, wel met verse sla erbij. In de avond wordt de wind zwakker. We blijven echter voortgang maken. Als de zon ondergegaan is, wordt het snel kouder. We trekken onze poolkleding aan en proberen ons warm te houden.

We kunnen zo zeilen tot elf uur ’s avonds. Dan valt de wind weg. We rollen de genua in en starten de motor. De motor mag een kleine drie uur werken om ons vijftien mijl verderop te brengen. Dan komt er weer wat wind.

We zijn nu buiten de Franse wateren en dus krijgen de Engelse meteorologen gelijk: de wind zit in het noordoosten. De windkracht is minimaal, maar we zeilen weer.

Zondagochtend tegen vieren is ook deze wind helemaal op en moeten we onze dieselvoorraad weer aanspreken. Om een lang verhaal kort te maken: de motor is niet meer uit geweest, dan tot in de haven van Cherbourg.

Voor het aanlopen van Cherbourg zijn er voor ons twee opties: voor het eind van het meegaande tij, wat voor 14:30 uur is, of na het begin van het volgende meegaande tij, wat na 20:30 uur valt. Door op tijd onze snelheid wat te verhogen, van 4,8 knopen naar 5,5 knopen, komen we op tijd voor de eerste optie.

Vlak voor de haven van Cherbourg staat een opeens een stevige noordenwind. De genua rollen we uit met zes knopen schieten we de voorhaven binnen. We rollen weer in en zetten door naar de jachthaven. We vinden een lege box aan een van de bezoekerssteigers en om vier uur liggen we afgemeerd.

We ruimen op, eten wat en doen in het zonnetje in de kuip een poging om nog wat te lezen. Na een halfuurtje moeten we toegeven, dat we allebei wel naar lettertjes zitten te kijken, maar geen van ons beide weet wat we lezen. Toch willen we niet te vroeg naar bed. We vrezen dan midden in de nacht wakker te worden om niet meer in te kunnen slapen. Om ons zelf nog even te pesten drinken we nog wat; Kees een biertje en Irene een glaasje witte wijn.

Of het de drank is of de vermoeidheid – we hebben de afgelopen 36 uur nauwelijks geslapen – maar  nu vallen onze ogen echt dicht. Om half negen gaat het licht uit. We slapen, ondanks de luidruchtige Engelsen naast ons, direct in en staan vandaag pas om half negen op.

Na ontbijt plannen we ons vervolg van de reis. We hebben een perfecte gratis wifi internetverbinding in de haven en raadplegen de meteosites. Het weer voor de komende dagen is voor ons gunstig en we besluiten om morgen verder te varen naar Brest om daarna Zuid Bretagne te bezoeken.

We wisselen onze “zoute” kleren voor schone en gaan de stad in. We kopen verse groenten en brood. Vanavond Nederland – Chili. We hopen hiervan via internet wat mee te krijgen. Het liefst streaming video, en als dat niet gaat dan streaming audio. Zet ’m op mannen!  Onze oranje voetbalvlag wappert in de mast.