De Grote Belt over

Vrijdagmiddag, 26 juli, gaan we eerst naar de watersportzaak, die vlakbij de haven ligt. Eindelijk een winkel, die werkelijk goed gesorteerd is. We worden door een behulpzame man geholpen. Hij spreekt redelijk Engels. Maar als hij door heeft dat we Nederlanders zijn, zegt hij in het Deens, dat als wij langzaam spreken hij het Nederlands verstaat. Zijn winkel is tenslotte een Vetus-dealer en dus is het Nederlands hem niet vreemd. Na wat pogingen heen en weer gaan we toch maar weer over op het Engels. We kopen er een verlengsnoer van 25 meter, een Poolse beleefdheidsvlag en een nieuw lontje voor onze ankerlantaarn. Het oude lontje was op en wij konden tot op heden geen lontje meer vinden. Wanneer we weer op anker liggen, hebben we weer een ankerlicht.

We brengen de spullen aan boord, gooien onze reserve kan diesel in de tank en gaan boodschappen doen en diesel tanken. Terug aan boord gooien we de kan nog eens leeg in de tank en lopen nog een keer voor diesel en mineraalwater.

Hierna gaan we het stadje nog eens in. Kees eet een grote softijs; je bent tenslotte in Denemarken, toch? We kopen nieuwe bootschoenen voor hem, want de huidige beginnen het te begeven. Dat kan ook niet anders als je uren in zoutwater staat. Op het plein genieten we van de zaterdagmiddag in een Deens stadje.

Op de terugweg hebben we een visrestaurantje gezien, maar als we ons daar rond zessen melden, blijkt dat je daar had moeten reserveren. Terug naar het centrum, dus. Op een terras eten we ieder een lekkere pizza.

We lopen weer naar de haven terug, douchen en maken de boot klaar voor vertrek morgen. Op afstand trekt een onweersbui voorbij. Wij krijgen maar een paar spetters.

Zaterdagochtend verlaten we tegen negenen de haven van Faaborg. Er staat bijna geen wind. We zetten zeil en rommelen een paar uur in weinig tot geen wind. Het zicht is matig, het is broeierig warm en volgens de weersverwachting kunnen  er zware buien, mogelijk met onweer, gaan vallen. We gaan niet ankeren, maar zoeken de beschutting van een jachthaven op. Uiteindelijk bereiken we aan het eind van de middag de jachthaven van Rantzausminde. We barbecueën in onze Cobb. Op het menu: spare ribs, kartoffelsalat, sla, yoghurt met appel, en een glas witte wijn.

We hebben nog maar net de maaltijd verorberd en de afwas naar binnen gebracht of een zware bui breekt boven ons los. Er valt veel regen, maar het onweer valt mee. Wel staat er enige minuten een stormachtige wind. Boten liggen onder helling in de haven. Ook komen er nog boten binnen. Sommige opvarenden zijn tot op hun huid doorweekt. Waarschijnlijk nemen ze hier de waarschuwingen voor slecht weer niet zo serieus. Of zijn wij van die zeikers?

Na de bui gaan we douchen. We zitten nog even in de kuip om van de opgefriste omgeving te genieten en gaan dan naar bed.

Als we op zondag opstaan, blijkt er geen wind te staan. De voorspelling is, dat die tegen tienen wel gaat komen. En inderdaad steekt er rond die tijd een heel zacht windje op. Wij maken los en onder genua varen we traag richting Svendborg. We gaan onder de brug door en volgen de bochten in het toch wel smalle vaarwater, als er opeens een veerboot, die tussen de eilanden vaart, losmaakt en recht op ons aankomt. We moeten uitwijken tot buiten de boeien. Gelukkig is het toch nog diep genoeg en kunnen we onze weg vervolgen.

Eenmaal uit het smalle water valt de wind eerst bijna helemaal weg en zetten wij het grootzeil erbij.  Daarna komt de wind terug met eerst 4 Bft en later 5 Bft. We vliegen met een noodgang – even halen we negen knopen. Maar als in een vlaag van meer dan dertig knopen windsnelheid onze boot uit zijn roer loopt, wordt het toch tijd om te reven. Kees laat de boot wat hoger varen en geeft de grootschoot (de lijn waarmee het grootzeil naar binnen wordt getrokken) wat ruimte. De stuurautomaat neemt het sturen nu over en Irene laat de grootval (de lijn waarmee het grootzeil wordt gehesen) wat vieren. Tegelijkertijd trekt Kees de reeflijn aan en het grootzeil zakt voor een deel. Irene zet de grootval weer strak, Kees trekt de schoot aan, Flip wordt uitgezet en zo varen wij in een paar minuten tijd met minder zeil. De genua rollen we ook een stukje in. Met circa 20% minder zeil gaan we bijna net zo hard, alleen hebben we alles weer onder controle. Ongewilde reacties van de boot komen niet meer voor.

We zeilen tot aan Lundeborg, aan de Oostkust van Funen (Fyn volgens de Denen). We laten de zeilen zakken en varen het haventje binnen. Een Duitser, die vlak voor ons naar binnen ging, waarschuwt ons, dat alles vol is. We gaan hard in de achteruit en achteruit varen we de haven weer uit. We besluiten door te varen naar Nyborg. Nog anderhalf uur verder.

Onder genua zeilen we naar de Nyborg fjord. Toen we Salacia haar naam gaven, hebben we de logstand (afstandsteller voor schepen) op nul gezet. Vlak voor we de fjord invaren geeft onze plotter aan, dat Salacia de grens van duizend mijl gaat overschrijden. We hebben wat te vieren.

We hebben even geen zin in een jachthaven en het weer is rustig, dus laten we ons anker achterin de fjord vallen. We genieten van een mooie, maar frisse zonsondergang en gaan op tijd naar bed, want morgen willen we vroeg vertrekken.

Inderdaad zijn we maandagochtend vroeg wakker en om kwart over zes gaan we ankerop. Er staat een heel zwak windje. We varen op de motor de fjord uit en proberen even te zeilen. Na een half uurtje toch maar weer de motor aan. Even later toch maar proberen te zeilen. Zeilen met de motor erbij, dan? Kortom: we steken de Grote Belt op de motor over. Erger nog: we hebben de motor bijna de hele tocht naar Karrebaeksminde op Sjaelland nodig.

We lopen tegen half twee de haven binnen en vinden een lege box in de nieuwe jachthaven aan de oostzijde van de haven. We betalen het havengeld, krijgen toegang tot het WLan, en maken een wandeling door het dorp. Een klein stukje ervan, bij de brug en het kanaal, is gezellig. De rest is netjes, verzorgd en stil; echt Deens.

We eten vis met frietjes op een terras langs het kanaal en doen boodschappen bij de Spar. Kees werkt de website bij en we zitten nog wat in de kuip.