Het Kattegat uit en de Kleine Belt in

Zaterdag, 20 juli, varen we om half tien de haven van Bonnerup uit. Veel vroeger heeft geen zin, want het waait amper. We dobberen twee uur lang richting Grenaa. We maken opmerkingen naar elkaar over het uit zicht verdwijnen van Bonnerup. Na twee uur echter zien we Bonnerup nog steeds liggen en wij worden steeds meliger.

Gelukkig heeft warm weer ook een voordeel: de zeewind steekt zo rond het middaguur op. Omdat we langs de oostkust van Jutland varen, waait de zeewind niet zoals in Nederland, waar het een westkust is, uit het Noorden, maar uit het Zuiden. Het gevolg hiervan is dat we moeten laveren.

Om vijf uur lopen we de jachthaven van Grenaa binnen, waar we nog net één van de laatste vrije boxen weten te bemachtigen. Jachten, die na ons komen, moeten gaan stapelen (langs elkaar gaan liggen aan een lange steiger).

We betalen aan de automaat, nemen een drankje en maken een maaltijd met de uit Bonnerup meegebrachte gerookte vis. Na het eten lopen we nog even naar het havenkantoor om te vragen naar de in de informatie gemelde busdienst tussen de jachthaven en het centrum van de stad. Drie kilometer lopen vinden we wat ver. Helaas rijdt het busje op alle dagen, maar niet na zaterdagmiddag twaalf uur en op zondag. We besluiten morgen de fietsjes maar op te tuigen.

Op zondagochtend zetten we onze vouwfietsen in elkaar en rond twaalven rijden we richting het centrum van Grenaa. De havenmeester had ons gewezen op een wandel- en fietspad langs het riviertje de Grenaen. We volgen het pad, en inderdaad het is een mooie route in een parkachtige omgeving.

Het centrum is stil en verlaten. Alle winkels zijn dicht en de terrassen van de drie café’s, die al open zijn, worden door gasten bevolkt, waarvan de alcohol van gisteravond nog duidelijk niet is uitgewerkt. De kerk is gesloten en na een uurtje rondhangen, hebben we het wel gezien.

Net buiten het centrum ontdekken we een Aldi en kopen daar onze lunch: broodjes, kaas en mineraalwater. In de Plantage, een stuk bos voor dagrecreatie, zitten we op een bankje en nuttigen het daarnet aangeschafte. We bezichtigen de veerhaven, waar zojuist de veerboot vertrekt. Bij vertrek van de veerboot, wat twee keer per dag is, geeft deze een ferme stoot op zijn hoorn. In het café aan de haven springt dan iemand in de deuropening met een handbediende luchtpomp en een hoorn om het signaal van de veerboot te beantwoorden. De veerboot vertrekt vervolgens en in het café gaat het drinken verder. Folklore.

Terug op de boot grillen we vlees op de Cobb en hebben nog een heerlijke avond. En we plannen de tocht van morgen.

Op maandag om net na zevenen zijn we op zee. Nou ja, het Kattegat. Het is onbewolkt en heiig maar er staat geen wind en de eerste mijlen doen we op de motor. Gelukkig komt er een zuchtje wind en onder grootzeil en gennaker komen we langzaam vooruit. Tegen tienen worden we ingehaald door een mistbank. Een bekend verschijnsel op warme dagen is het optreden van zeemist. Warme vochtige landlucht stroomt naar zee en koelt daar boven het koude oppervlak af en de waterdamp condenseert. Gevolg: mist op zee.

We halen de gennaker neer maar blijven zeilen. Zo kunnen we het beste de andere boten om ons heen horen. Het is allesbehalve leuk, maar we moeten wel. Gelukkig trekt na twaalven de mist net zo snel weer op als dat hij gekomen is en plots ontwaren we acht plezierboten binnen een straal van een halve mijl om ons heen.

We zeilen langs het eiland Samsoe. Een bruinvis blijft zeker tien minuten vlak voor onze boeg meezwemmen. We ontdekten hem door het geluid van het bijna explosieve ademhalen, wat zo’n beest maakt als hij even lucht komt halen. Toch telkens weer een prachtige belevenis om mee te maken.

Om vijf uur zijn we bij Ballen op Samsoe. We varen de jachthaven in en moeten concluderen, dat ook deze haven overvol is. Net zo snel als we binnen gevaren zijn, varen we de haven weer uit en gaan vlak ernaast op anker. Geen superplek zo dicht onder lagerwal (de wal, waar de wind naartoe waait), maar het moet maar. Er is geen alternatief. Later liggen we met tien jachten op anker.

’s Avonds gaat de wind liggen, maar de grote schepen, die op zes tot acht mijl afstand passeren, maken toch golven. Ook de speedboten, die nog even de haven uit- en invaren, geven golven.  Kortom: we liggen niet erg rustig. Het anker houdt echter prima. Midden in de nacht – ik geloof dat het half drie is – zijn we allebei wakker. We rollen zowat uit ons bed. Zo erg liggen we te rollen.

We vallen gelukkig toch weer in slaap, maar om vijf uur is het gedaan met de nachtrust. Een halfuurtje later zijn we zeilklaar en we verlaten de rede van Ballen.

We zeilen met een kalm gangetje de ochtend in. Het is wat heiig en we zijn bang weer in een mistbank terecht te komen. Gelukkig klaart het op en wordt het snel warmer. We genieten van het zeilen en aan het begin van de middag zeilen we de Kleine Belt binnen. Denemarken kent drie doorgangen van Kattegat naar de Oostzee. Van West naar Oost zijn dat de Kleine Belt, de Grote Belt en de Oresund. Wij nemen de Kleine Belt.

In Middelfart is een festival met klassieke schepen aan de gang en lijkt ons geen haven, waar we naar toe willen. Het zal er wel druk zijn. Dus wij lopen de haven van Fredericia binnen. Achterin de industriehaven is ook een jachthaven. Er zijn voldoende lege boxen, maar die zijn zo lang en de steiger is zo laag, dat we problemen hebben met het afmeren. We kiezen ervoor om langszij het begin van de tanksteiger te gaan liggen. Het is maar voor één nacht.

We trekken de wandelschoenen en wandelen naar de stad. We doen er enkele inkopen en wandelen weer terug. We zijn moe en liggen op tijd op bed.

Woensdag gaan we eerst douchen. De haven wordt vernieuwd, maar de sanitaire voorzieningen zijn nog oud. Gelukkig krijgen we wel onbeperkte tijd om te douchen. We tanken onze watertank af en om half elf zijn we vertrokken.

Het is schitterend weer: een onbewolkte hemel met een zwak windje uit het Noordoosten. We zeilen onder de bruggen bij Federicia en Middelfart door. Het landschap is mooi. Niet zo ruig als de Scheren, maar eerder lieflijk en afwisselend.

Om twee uur zoeken we een ankerplek en laten we het anker vallen in de Gamborgfjord. We genieten van de rust om ons heen, lezen wat, maken eten, genieten nog meer en laten de nacht over ons komen.

In de nacht van woensdag op donderdag is het weer veranderd. Vannacht heeft het geregend en nu is het zwaar bewolkt. Het is niet koud, maar windstil. We gaan ankerop en varen de eerste twee uur op de motor. Het begint weer te regenen.

Om half elf komt er wat wind. Het spettert nog wel wat. We zetten zeil. Het gaat langzaam. We moeten laveren en hebben stroom tegen. Dat heb je hier altijd, als je van Noord naar Zuid vaart. De stroming wisselt niet onder invloed van eb en vloed, maar wordt hooguit sterker of zwakker.

De vloot bruine schepen zeilt in eerste instantie voor ons, maar omdat ook zij moeten laveren, halen wij ze al snel in. Het blijkt dat er een tocht is uitgezet langs verschillende havens, de Fyn Rundt. En wat blijkt: hun volgende stop is Faaborg. En dat is nou precies de onze ook.

Gelukkig heeft Faaborg een grote jachthaven, een oude binnenhaven, een werfhaven en een industriehaven(tje). We gokken erop, dat de bruine vloot geen beslag zal leggen op de jachthaven en zetten dus door.

We varen om vijf uur de jachthaven binnen en bemachtigen weer een box. Veel te lang natuurlijk, maar wel passend wat breedte betreft. Het aanleggen gaat wat moeizaam, omdat onze landvasten te kort zijn. Na enige aanpassingen gedaan te hebben, liggen we toch comfortabel. Er is zowaar WiFi met internet aansluiting.

We maken een pan groenten met rijst en na het eten lopen we naar de stad. Druk natuurlijk door de Fyn Rundt, maar heel gezellig. Tip: wil je geld verdienen? Begin een ijswinkel in Denemarken. Ze staan hier in de rij om een ijsje te kopen. We zagen het overal waar we kwamen.

Faaborg is een heel mooi plaatsje. Veel vakwerkhuizen en een gezellig centrum.

Het is nu vrijdagochtend en straks gaan we naar het centrum. We blijven vandaag liggen. Vanavond verwacht men regen- en onweersbuien.