De herfst is gekomen

Op woensdag, 30 augustus, werken we het logboek en de weblog bij. Omdat het de hele dag regent, doen we verder niets dan lezen, snoepen en wachten op betere tijden.

De volgende ochtend regent het nog steeds. Vannacht zijn we wakker geworden van de regen. Het stortregende. Ook heeft het hard gewaaid. Gelukkig wordt het snel droog en maken we de tent open. Ons dek lijkt wel een herfststukje; overal bladeren en zelfs takken liggen erop. We halen vers brood en maken de boot klaar om te vertrekken.

We varen het kanaaltje naar Middelharnis uit en eenmaal op het Haringvliet zeilen we op de genua verder. We hebben de Haringvlietbrug in onze plotter geprogrammeerd en kunnen zo zien hoe laat we bij de brug zullen aankomen. We regelen onze snelheid zo dat we precies op tijd voor de opening van twee uur bij de brug aankomen.

De brug opent en een toerist uit Hoorn denkt dat we de hele breedte van de brug kunnen gebruiken en vaart dubbeldik met ons op. Hij weet niet, dat er bij deze brug in twee richtingen wordt gevaren en brengt nu een tegenligger in de problemen. Gelukkig loopt alles goed af en na te hebben afgestopt varen we verder. Nu blijkt de toerist naar de Volkeraksluis te moeten en wij naar Willemstad. Hij snijdt ons en onze voorligger gewoon af. Na flink wat schelden van ons en de voorligger varen we door naar Willemstad.

In de haven daar tanken we diesel, waarna ook wij naar de Volkeraksluis varen. We moeten even wachten en worden dan van het Hollands Diep naar het Volkerak geschut. We varen op de motor naar de Manderssluis in de Dintel. Vanwege blauwalg op het Volkerak is de sluis in bedrijf. We roepen de sluis op en als we bij de sluis arriveren, kunnen we direct door naar binnen. Omdat het niveauverschil tussen Volkerak en Dintel minimaal is zijn we er ook vlot weer uit en om kwart voor vijf liggen we weer afgemeerd in onze eigen box bij Jachtcentrum Dintelmond.

De vrijdag gebruiken we om de zeilen met zoetwater uit de tuinslang van al het zout te ontdoen. Zoute zeilen worden niet droog en na verloop van tijd heel erg vies. Er staat bijna geen wind en de zeilen kunnen ’s middags droog en zoutloos worden opgeruimd.

We zitten nog wat in de zon. De wind is fris en vroeg in de avond gaan we naar binnen.

Tijdens de vele regen in Middelharnis is onze windsensor in de top van de mast gestopt met functioneren. Dat hebben we eerder meegemaakt: vocht. We maken het bootsmansstoeltje gereed en met hulp van de buurman wordt Kees de mast in gehesen. Hij maakt de verbinding droog, spuit alles in met contactspray en hult de hele verbinding in zelfvulcaniserende tape. Hopelijk blijft het vocht nu buiten.

Kristiane en Thomas komen aanlopen en onder het genot van een kopje koffie wisselen we vakantie ervaringen uit. Zij zijn met hun Dehler Optima 101 in drie weken op en neer naar Schotland gevaren. In drie weken maakten zij meer mijlen dan wij in drie maanden. Een mooie prestatie.

De zondag en de maandag gebruiken we om de boot op te ruimen en schoon te maken. Maandagmiddag rijden we met de inmiddels weer operationele auto naar huis.

Epiloog

We hebben een mooie vakantie gehad. De Hanzesteden waren mooi en we hebben heerlijk gezeild. De Flensburger Förde is een mooi vaargebied. De Eckernförde is ook mooi en een ontmoeting met een opduikende onderzeeër maakt het zelfs speciaal. Het Kielerkanaal is twee keer honderd kilometer op de motor varen en is dus niet leuk.

Het weer was beter dan vorig jaar. Hoewel een stel Denen ons vertelde, dat het dit jaar nog meer waaide dan toen. Als je naar het noorden vaart, kun je ook geen hoog zomer verwachten. We hadden ons er op ingesteld.

Wat lastig is, dat je op de terugweg tegen de meestal zuidwestelijk winden in moet en je dus gebruik moet maken van de weervensters met een wind uit noord, via oost tot zuidoost. Dit zorgde ervoor, dat we een klein weekje eerder thuis waren dan gepland.

Maar we klagen niet. Nee, het was prima zo. We gaan weer plannen maken voor 2018.