Noorwegen of toch niet

We zijn zondag aan onze zeiltocht naar Noorwegen begonnen. Dat dachten we, toen we na een korte nacht – onze dochter vierde haar verjaardag en wel in Kerkrade – met een volle auto naar Heijningen vertrokken. Aan boord stoppen we de kleding en de verse boodschappen in de toch al volle kastjes en na wat passen en meten is uiteindelijk alles opgeruimd.

We bekijken nog eens de weersverwachtingen. Niet best: langs de Nederlandse kust een noordelijke wind die op maandag en dinsdag kracht 5 Bft kan waaien. Wel krimpt de wind later in de week naar NW en misschien zelfs W. Helaas zijn de vooruitzichten voor het zeegebied onder Noorwegen de komende tien dagen nog slechter: N tot NW 5-7 Bft, in vlagen mogelijk zelfs 10 Bft. Niet aanlokkelijk.

We kunnen misschien in de tweede helft van de week naar Den Helder. Maar dan? We spreken na het avondeten af de laatste weerberichten op maandagochtend te bekijken en dan een plan op te stellen.

Maandagochtend zijn de verwachtingen nog steeds niet beter. Sterker nog: de periode met noordelijke winden lijkt weer langer te worden. We nemen een besluit. We vergeten Noorwegen en gaan met deze winden naar het zuiden. Ons reisdoel wordt nu Zuid-Bretagne. Maar daarvoor hebben we geen digitale kaart en onze oude papieren kaarten liggen thuis.

We rijden naar huis, halen onze beleefdheidsvlaggen voor België, Frankrijk, Groot Brittannië en de Kanaaleilanden op en stoppen alle papieren kaarten, die we hebben in een tas en rijden naar Willemstad. In de watersportwinkel daar kopen we een bijgewerkte digitale kaart en een papieren overzeiler (is een overzichtskaart) van de Golf van Biskaje. Mocht de elektronica uitvallen, dan kunnen we met deze overzeiler en de rest van de documentatie, die we aan boord hebben, toch een haven bereiken.

’s Avonds nemen we met een glaasje wijn afscheid van onze buurman in de haven, die ons een zelfgemaakt bloemstukje meegeeft. Heel lief.

Vanochtend om kwart voor zeven zijn we de haven van Jachtcentrum Dintelmond uitgevaren. Volledig geproviandeerd en met volle  water-, gas- en dieseltanks. We schutten door de Manderssluis in de Dintel en met een in kracht toenemend wind zeilen we naar de Krammersluizen. We worden meteen geschut en krijgen de sluis met de bellenbanen. Dit is een proef, waarmee Rijkswaterstaat probeert zout- en zoetwater gescheiden te houden. Volgens ons is het geen succes, want ondanks dat we alleen in de sluis liggen hebben we bij het in- en uitvaren veel last van de door de bellenbanen opgewekte stroming in de sluis. Dat gaat wat worden als de sluizen in het hoogseizoen helemaal gevuld met jachten zijn.

Met volledig grootzeil en fok gaan we in snelle vaart naar de Zeelandbrug. We moeten tien minuten wachten en dan mogen we door de geopende brug. Er waait inmiddels een noordenwind 5 Bft en we zitten aan de limiet. Het gaat allemaal maar net goed en we zeilen een paar andere – wel iets kleinere boten – eruit.

Nabij de Roompot Marina laten we de zeilen zakken en op de motor gaan we naar de voormalige Betonhaven bij Neeltje Jans. Om half een liggen we op anker en genieten van een lunch. Ibrahim, nog bedankt voor de schuitjes en gefeliciteerd met je verjaardag.

De zon gaat zelfs schijnen en wij knappen een uiltje. De afgelopen dagen waren vol. Morgen om acht uur door de Roompotsluis en daarna … Oostende, Nieuwpoort, Duinkerke; we weten het niet. Dat zien we morgen dan wel weer. Maar we zijn onderweg!