Verplicht rustig aan

Het is zaterdag 26 mei 2018 en we rijden met de auto naar onze jachthaven. Twee kratten vol met levensmiddelen, waarvan het grootste deel vers en dus bederfelijk en drie kratten vol met kleding. We laden alles in de boot, stallen de auto en net na het middaguur varen we de haven uit.

We hebben een beetje haast, want het voorspelde weer is voor ons de eerste dagen gunstig: noordelijke of oostelijke winden. We willen zondagavond in Nieuwpoort liggen. We zeilen naar de Krammersluis en we hebben geluk. We kunnen meteen doorvaren de sluiskolk in. Het schutten gaat vlot en een half uurtje later zijn we weer op weg.

Het is precies hoogwater als we de zeilen weer hijsen. Met de ebstroom in de rug bereiken we om vijf voor vijf de Zeelandbrug. De brug opent om vijf voor het hele en om vijf voor het halve uur. Dus je verwacht dat je zo verder mag varen. Met ons verwachten dat nog zes andere jachten. Maar helaas de opening van vijf voor het hele uur gaat vandaag niet door. Er wordt door het personeel op de centrale bedieningspost in Vlissingen geen reden opgegeven en op een excuus wachten we nog steeds. Pas om vijf voor half zes kunnen we weer verder. Twee bruinvissen komen wat later vlak voor onze boeg ademhalen.

We zeilen tot aan de ingang van de Roompotsluis en laten de zeilen zakken en gaan op de motor stuurboord uit naar de Betonhaven bij Neeltje Jans. We laten het anker zakken en om half acht genieten we van de mooie avond. We eten een hap en gaan vroeg naar bed. De wekker loopt morgen om half vijf af.

Zondagochtend zijn we om vijf uur weer onder weg. We varen op de motor naar de Roompotsluis en melden ons via de marifoon. De sluisdeur gaat open en samen met een ander zeiljacht varen we de kolk binnen. De deur sluit en we wachten tot de sluisdeur aan de zeezijde opengaat. Er gebeurt echter weinig. Na twintig minuten neemt Kees weer contact op met de bedieningspost in Vlissingen en meldt dat de deur niet open wil. De bediener zegt toe dat hij het wel in orde zal maken en binnen twee minuten is de deur in beweging. Storing? Of zitten ze daar in Vlissingen gewoon te slapen?

We zetten zeil en om zes uur gaat de motor uit. Er staat net genoeg wind en met de stroom in de rug zeilen langs Domburg en Westkapelle. We hebben geen last van grote zeeschepen in het Oostgat en kunnen ongehinderd door richting Belgische kust. Voor Zeebrugge moeten we even uitwijken voor een containerschip, maar daarna kunnen we in een rechte lijn op Nieuwpoort aanhouden.

Boven land ontwikkelt zich een onweersbui en op zee valt tegen tweeën de wind weg. Het laatste uurtje moet de motor erbij. Vlak voor de pieren van Nieuwpoort ruimen we de zeilen op en we varen de havengeul in. Het onweer komt dichterbij en het wordt steeds donkerder. We varen naar de oudste van de drie jachthavens en meren om half vier af aan de langssteiger bij het havenkantoor van de Koninklijk Yacht Club Nieuwpoort. We maken de boot dicht en een kwartier later breekt het onweer los.

Nu zijn er drie zaken, waar we een hekel aan hebben en die we graag vermijden. In volgorde van belangrijkheid: mist, onweer en stormachtige wind. De weerberichten voor de komende dagen zijn weinig geruststellend. Er zitten elke dag zware onweersbuien in de verwachting en we besluiten een paar dagen in Nieuwpoort te blijven. We liggen eerst twee dagen bij de Koninklijke om op woensdag te verkassen naar de haven van de Watersportkring Luchtmacht. Vanaf hier kunnen we gemakkelijk het natuurgebied “de IJzermonding” bereiken. Het grenst aan het haventerrein en er zijn uitkijkpunten en een vogelhut. We maken er een paar mooie wandelingen.

Het blijft onweerachtig en pas op zondag kunnen we weer verder varen. We varen kwart over acht de haven uit en een kwartiertje later zijn we op zee en zetten de zeilen. We willen eigenlijk naar Boulogne-sur-Mer, maar de weinige wind die er staat, komt uit het zuidwesten en dus moeten we laveren. Gelukkig staat de getijstroom in ons voordeel. We kunnen zeilen tot vlak voor de Pas van Zuydcote, een doorgang tussen de zandbanken op de grens van België en Frankrijk. Dan is de wind op.

Boulogne is vandaag onhaalbaar geworden en we besluiten bij Duinkerke de jachthaven op te zoeken. We meren af in achterste jachthaven in het kanaal; de haven van de Yachtclub de la Mer du Nord. We meren om kwart over twaalf af. Het is warm. De zeker vijftig vissersbootjes die we tussen de zandbanken hebben zien liggen vissen komen bijna allemaal tegelijkertijd weer terug richting hun haven achter de brug. We liggen een tijdje te rollen op hun boeggolven.

Onze buren uit Nieuwpoort, waar we een gezellig contact mee hadden, liggen hier ook en met hen drinken we een glaasje bij ons aan boord. Tegen zessen wordt het opeens koud en trekt er een mistbank de haven in. Het zicht wordt binnen minuten honderd meter en minder. Als we later naar bed gaan is het nog steeds mistig. We moeten morgen, vanwege het getij, rond zes uur vertrekken om alsnog naar Boulogne te varen. Maar we hebben twijfels.

Inderdaad is het zicht op maandagochtend om vijf uur nog steeds niet veel meer dan honderd meter en na een snelle blik rondom, kruipen we weer in bed en knopen nog een uurtje aan onze nachtrust vast. Na het ontbijt schrijven dit blog.