Watersportverlof

Het is alweer half december. Het Sinterklaasfeest ligt achter ons en de Kerstdagen komen eraan. We kijken terug op een paar drukke maanden; vooral voor Irene, want die moet naast alle zelfopgelegde taken ook nog minsten 32 uur in de week werken. Tel daar de reistijden en de werkpauzes bij op, dan weet je dat ze per week gewoon 42 uur aan haar betaalde werk kwijt is.

We eindigde ons vorige verslag bij rijden van de jachthaven naar huis. We zijn direct naar oma gereden.

We treffen haar aan in een enigszins ontredderde toestand. Er moet veel gedaan worden. Er kwamen veel mensen tijdens onze afwezigheid bij haar langs. Gezellig, maar het merendeel ervan kwam op visite en deed weinig huishoudelijke klusjes. Er is een achterstand, om het vriendelijk uit te drukken. Na haar val zijn er verschillende afspraken gemaakt voor bezoeken aan specialisten in het ziekenhuis. Oma moet gehoorapparaten krijgen. Ze moet een nooddrukker in huis geïnstalleerd krijgen. En zo zijn er nog wel een paar zaken. We spreken af dat Irene de volgende dag samen met haar moeder de gewenste acties op een rij zet.

Vrijdag is Irene bij haar moeder en start een aantal zaken op. Gelukkig heeft ze nog drie weken vakantie. We doen wat we kunnen en zien oma gelukkig weer elke dag verder opfleuren. Oma gaat naar de specialisten en haar medicijnen worden ingesteld. Ze krijgt haar gehoorapparaten; een vriendin - als ervaringsdeskundige - ondersteunt haar daarbij. De alarmdrukker met aansluiting op alarmcentrale van de thuiszorg is geplaatst. Het huis is weer schoon en alle was is gedaan. Omdat oma sterk vermagerd is zijn nieuwe kleren aangeschaft. Er komt een kapper langs om het haar te verzorgen. Kortom: als Irene half september aan het werk gaat, is de toestand van oma sterk verbeterd. Natuurlijk moeten we de komende tijd de reguliere mantelzorg weer op ons nemen, want we leven nu eenmaal in een participatiemaatschappij.

We kunnen in september nog een paar weekeindjes op de boot doorbrengen. Maar in oktober na een lang weekeinde in Lissabon vanwege ons 35-jarig huwelijk vorig jaar, is het over en maken we Salacia klaar voor de winter. Alle levensmiddelen gaan van boord, evenals alle boeken, kaarten en papieren. Na een laatste nacht aan boord gaan ook de dekbedden mee en worden de matrassen goed gelucht en afgedekt overeind gezet. De zeilen worden met zoetwater afgespoeld, goed gedroogd en in de boot opgeslagen. We vervangen twee kromme scepters (de “paaltjes” in onze balustrade). BN Service doet dit jaar het motoronderhoud en maakt het schip vorstvrij. We hoeven er niet voor te betalen, omdat ze zelf ook wel ingezien hebben, dat ze het ongeval met de dieselolie vorig jaar niet netjes hebben opgelost.

Na een laatste controle begin december sluiten we het schip af, halen de buiskap en kuiptent eraf, leggen de wintertent erop en vertrekken met een volle auto naar huis. De winter kan komen.

We hebben natuurlijk weer een verschrikkelijk lange afwerklijst. Daarop staan zaken als het aanschaffen van nieuwe kopkussens tot het plaatsen van zonnepanelen. Kees bestelt alvast een aantal zaken en bereidt thuis voor, wat thuis voor te bereiden is. Naar de boot gaan om te klussen zit er even niet in. We hebben vakantie van de watersport. Nu is het tijd voor andere zaken. We bezoeken kennissen en familie, gaan naar theater, winkelen – hoewel dat Kees’ liefde niet is - en wandelen op vrije momenten in onze omgeving. Eigenlijk hebben wij dus nu watersportverlof. Over een paar maanden gaat het vanzelf weer kriebelen en maken we ons en de boot weer klaar voor een lange reis. Misschien gaan we dan wel naar Noorwegen. Geplande vertrekdatum: 14 juni 2015. Maar nu eerst de feestdagen en een hopelijk zachte winter.

De bemanning van de Salacia wenst alle volgers van ons reisblog fijne Kerstdagen toe en een geweldig 2015 !