Op weg naar huis

Na het heerlijke ontbijt met warme broodjes van de bakker moeten we op woensdag toch nog even aanpakken. We verwachten Ulrike en Georg niet voor een uur of twee vanmiddag, maar we moeten nog wel het een en ander doen.

We doen uitgebreid boodschappen, want het is maar de vraag of we daar de komende dagen nog mogelijkheden voor hebben. We bergen de boodschappen op en Irene maakt de boot van binnen schoon. Kees heeft internettoegang gekocht bij de havenmeester en publiceert de laatste verslagen met foto’s.

Net nadat we gedoucht hebben zien we de verwachte bezoekers op de steiger lopen. Ulrike zat in het complot, maar Georg is blij verrast. We drinken wat en wisselen onze verhalen uit. Natuurlijk blijven ze mee-eten. Na het eten lopen we mee naar hun hotel. Voorzien van jas en trui lopen we terug naar het centrum, kopen een ijsje, beluisteren dezelfde zanger van gisteravond en vieren op een terras de oudejaarsavond van Georg.

Vandaag, donderdag is zijn zestigste verjaardag. Wij maken de boot klaar voor vertrek, want gedurende de rest van de dag zullen we daar geen tijd meer voor hebben en we gaan morgenochtend vertrekken naar de Fehmarnsund. Tot morgenmiddag zal de wind matig zijn, maar na de middag wordt meer wind verwacht en dus willen we morgen op tijd weg zijn. We vullen de watertank en leggen de zoute kleren vast klaar.

Dan sms-t Georg: om kwart over twaalf bij de pier, vertrek Molli om 12:44. We zijn op het afgesproken tijdstip bij de pier en ontmoeten Ulrike en Georg. Gevieren lopen we naar het station Kühlungsborn-Ost en nemen de oude stoomtrein naar Heiligendamm.

Deze oude badplaats – een paar jaar geleden de plaats waar de G7 gehouden is – is in de loop der tijden ernstig vervallen. Sinds een aantal jaren is er hard gewerkt om er een zeer exclusieve badplaats van te maken. Helaas is het proces van restauratie en vernieuwing nagenoeg tot stilstand gekomen, waardoor er nu schitterende villa’s naast glorieuze bouwvallen staan. Het grote en zeer luxe hotel heeft nog wat klanten, er lopen wat dagjesmensen rond, maar het is een ongezellig oord. We zijn er na het drinken van een kop koffie en het eten van een ijsje snel uitgekeken. Als we richting station willen gaan lopen mist Kees opeens zijn jack. En zijn I-phone zit daar nog in. Hij vergat hem bij de kiosk waar we koffie dronken. Kees loopt snel terug en gelukkig heeft de bediening de jas apart gelegd en heeft hij daardoor zijn I-phone weer terug.

Onderweg bekijken we nog de Waldkappelle. Kees herinnert zich nog een verhaal uit zijn tienertijd over de Woud Capelle. Een huurder vraagt in een brief aan de verhuurder van een vakantiehuisje of er ook een WC aanwezig is. Waarop de verhuurder, een simpel boertje, in de veronderstelling is dat WC staat voor Woud Capelle. Nou, die hebben ze. In de WC wordt drie keer per dag een dienst gehouden, waarbij de pastoor begint en de rest invalt. En zo gaat het verhaal dan door. Het is hilarisch en al lachend bereiken wij het station van Heiligendamm net te laat. Molli rijdt voor onze neus weg.

We besluiten naar het station op halfweg de terugweg - een kleine drie kilometer - te gaan wandelen. Een mooie wandeling vlak langs de kust. Maar waar ook heerlijke bramen geplukt worden. Als dan na een goed uur bij het stationnetje halfweg arriveren, rijdt ook daar Molli net weg. We drinken wat op een terrasje en lopen het tweede stuk van de terugweg dan ook maar.

Terug op de boot moeten we ons haasten. We worden in hotel Wilhelmine verwacht voor het diner. We douchen, kleden ons in ons paasbest en komen te laat in het hotel. Gelukkig mogen we nog gewoon naar binnen en genieten de rest van de avond van een overheerlijke maaltijd, waarbij de wijn rijkelijk vloeit. We nemen afscheid van Ulrike en Georg en lopen met een vol gevoel terug naar de boot. Wij kunnen niet meteen naar bed en zitten nog even met een glas limonade na te praten over de afgelopen anderhalve dag. Dan vallen ook bij ons de oogjes toe.

Vrijdagochtend staat Kees om half zeven bij de bakker en koopt brood en broodjes. Irene zet koffie en maakt een thermoskan heet water voor onderweg. Om zeven uur zijn we weg. In het begin hebben we weinig wind en we zeilen met geringe snelheid weg van Külungsborn. Gelukkig is de koers bezeild en we hoeven daarom nog net niet te laveren. Gelukkig komt er later wat wind en om twaalf uur zijn we bij de verkenningston bij Fehmarn. Vanaf hier is de koers nu recht in de wind. We strijken de zeilen en gaan op de motor naar onze bestemming. Om half twee liggen we achter ons anker in de lagune bij Heiligehafen. Het is een prima plek. Goed beschut en vrij van golfslag voor alle windrichtingen behalve uit het Noordoosten. Het is alleen jammer dat de autobaan naar Putgaarden vlakbij ligt, waardoor het er niet echt stil is. Zaterdag verwachten de meteorologen in de loop van de dag steeds meer wind. We verwisselen daarom de genua door de fok. Met de toenemende wind lijkt ons dat een betere keus.We vertrekken daarom zo vroeg mogelijk om nog voor de wind de Kieler Förde te bereiken.

Om zes uur zijn we ankerop en een kwartiertje later staan de zeilen erop. De wind is gedraaid en we hebben naar Kiel geen directe koers. Met lange slagen over stuurboord en korte over bakboord bereiken we in een toenemende wind de Kieler Förde. We starten de motor en laten de zeilen zakken. Het weer is na wat regen onderweg sterk verbeterd en we doen ook onze zeilpakken uit. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Als we vlak voor de haven van Laboe zijn worden we ingehaald door een zware bui. Het gordijn sluit zich als wij de haven binnenlopen. We schieten in de haast ook nog een box binnen, die niet vrij is. Daar trekken we snel de zeiljacks aan en wachten tot bui voorbij is. We zoeken een vrije box, herkenbaar aan een groen schildje, verleggen de boot en ruimen op.

Als een paar uur later een ander zeiljacht naast ons komt liggen, worden we hard geraakt op onze bakboordzijde aan de achterhoek van onze romp. De schipper verloor de controle over het schip door de harde wind. Gelukkig hebben we buiten een doffe plek in ons polyester, die zich vrij gemakkelijk laat wegpoetsen, geen schade.

We zetten de tent over de kuip, want we liggen eigenlijk verkeerd om; de wind komt van achteren. Zo kunnen we ’s nachts het luik openlaten zonder ons zorgen te maken over inregenen. We maken een wandelingetje naar het dorp en ontdekken een bank met flappentap, een bakker en een supermarkt. Terug op het haventerrein blijkt daar ook een winkel in bootsbenodigheden te zijn. Er zijn zelfs kleine LED boordlichten met certificaat te koop. We komen met de zeer vriendelijk bediende overeen er twee te kopen, die aan boord op toepasbaarheid te toetsen en indien niet toepasbaar deze tegen de volledige prijs weer te kunnen inleveren. Gelukkig zijn de lampen te gebruiken en monteren we provisorisch de twee nieuwe boordlichten. We kunnen weer ’s nachts varen zonder risico op een bekeuring.

We zijn moe en doen even een tukje. Nadat we een zak chips hebben weggewerkt komt er van koken ook niet veel meer. Kortom: we liggen op tijd op bed.

Zondagochtend hebben we wat moeite met opstaan. Uiteindelijk zitten we in de kuip onder de tent toch aan ons ontbijt. Het is nog net niet windstil, veel scheelt het niet. De radio waarschuwt voor NW 5-6 met buien tot NW 7. We wachten af en blijven nog een dagje in de Baltic Marina van Laboe. We kopen 24 uur internet en gaan boodschappen doen. We pinnen geld – men accepteert hier nog lang niet overal pin-betalingen -, verse groenten en fruit, en we halen vers brood.

Irene was al een paar weken op zoek naar zo’n leuke Ostsee-tas, die ze ergens heeft gezien, maar toen niet heeft gekocht. Gelukkig in onze laatste haven aan de Oostzee verkopen ze deze tassen ook. Irene is blij!

Planning voor de thuisreis

Het weerbericht voor de komende dagen geeft ons hoop op een snelle thuisreis. Morgen, maandag, en overmorgen zit de wind nog in de Westhoek. Woensdag lijkt het erop dat hij dan naar het Oosten draait en op donderdag zet zich dan een Zuidoostelijke stroming op, die in de loop van vrijdag na een periode van windstilte langs de Nederlandse kust Noordelijk tot Noordoostelijk wordt, wat zich dan tot zeker zondag blijft handhaven.

Ons plan is daarom op maandag bij Kiel door de sluizen naar het Kielerkanaal (in het Duits: Nord-Ostseekanal NOK) te schutten en het eerste deel van het kanaal te varen en op dinsdag het tweede deel van het kanaal te doen. Op woensdag schutten we naar de Elbe en met de ebstroom van rond vier uur in de middag varen we naar zee. We moeten dan ruim 310 mijl overbruggen om op het Haringvliet te komen. Als de omstandigheden ideaal zijn, doen we dat in 55 à 65 uur. Dat betekent dan dat we op zijn vroegst op zaterdagochtend weer in onze thuiswateren zullen zijn.

Als we de reis moeten onderbreken door slecht weer of vermoeidheid doen we er natuurlijk langer over en wordt de planning anders. De uitwijkmogelijkheden zijn dan Helgoland, Delfzijl, Vlieland, Oudeschild op Texel, Den Helder, IJmuiden en Scheveningen. Op de Duitse wadden zijn nauwelijks geschikte havens voor ons te vinden.

We hopen dat het weer wordt zoals voorspeld. Maar niets is veranderlijk dan het weer.