Zeilen en stadswandelingen

Het is jullie misschien opgevallen, dat de website een tijdje niet is bijgewerkt. Daar is een rede voor.

Een goede vriend van ons, Georg, viert donderdag 29 augustus zijn zestigste verjaardag. Hij heeft daarvoor afgelopen winter een paar dagen vakantie geregeld in Kühlungsborn. Hij heeft toen gevraagd of, indien mogelijk, wij dan ook in deze badplaats aan de Oostzee aanwezig konden zijn om zijn verjaardag mee te vieren. We hebben niets toegezegd, want het moet allemaal maar passen in onze planning en het weer moet ook meewerken. Maar aan Ulrike, zijn vrouw, hebben we doorgegeven dat we alles in het werk zullen stellen om er te zijn. Georg weet dus van niets.

Om hem niet de informatie te geven, waaruit hij kan herleiden dat we onderweg zijn naar Kühlungsborn, hebben we ook de website niet bijgewerkt.

Goed, het verslag:

Op zaterdag, 24 augustus, zeilen we van onze ankerplaats bij Stralsund naar een ankerplaats bij het eiland Bock. Het is winderig en het water stroomt hier. De ankerplek is verre van ideaal, maar het anker houdt en de golfslag is beperkt, omdat we achter een bijna droogvallende plaat liggen. Het is de laatste plek in de Strelasund waar je nog kunt ankeren voordat je de zee opgaat. En wij gaan morgen de zee op. We zullen de zestig mijlen naar Kühlungsborn afleggen.

Zondagochtend heel vroeg zien we de zon in een prachtig plaatje boven de horizon uitklimmen. Het waait ligt uit het Oosten en we gaan ankerop. Kees brengt de boot onder zeil en Irene maakt ontbijt. Eenmaal zeilend genieten we van koffie en brood. We zeilen de Strelasund uit en komen op ruimer water en kunnen op koers gaan naar Kühlungsborn. Doordat we de wind nu recht van achter hebben, worden we gedwongen om de koers af te kruisen.

In golven vaart een zeilschip niet per definitie rechtuit. Zo af en toe maak je stevige schuivers naar bak- of stuurboord. Zeker als de stuurautomaat aanstaat; deze kan niet anticiperen op wat gaat gebeuren, maar corrigeert pas achteraf. Tijdens zo’n schuiver zou er weleens een ongewilde gijp kunnen optreden. Hierbij klapt het grootzeil in één beweging van de ene kant naar de andere kant. Omdat er behoorlijke krachten vrijkomen, kan dit tot schade leiden. Om dit te voorkomen varen we in golven nooit recht voor de wind. We varen dan een twintig graden hoger dan voor de wind. Het grootzeil blijft nu altijd aan één kant staan en het voorzeil krijgt ook meer wind. Het resultaat: een stabielere boot die met hogere snelheid vaart. De hogere snelheid maakt het verlies van de langere weg goed. Het nadeel is dat je af en toe bewust moet gijpen. Als de wind toeneemt kan dat niet meer en moet je een zogenaamd stormrondje draaien. Hierbij draait de boot eerst tegen de wind in en valt dan af tot de gewenste koers is bereikt. Het zeil staat nu aan de andere kant.

Al kruisend bereiken we in elf uur de jachthaven van Kühlungsborn. Door het zeewindeffect waait het in de haven vijf Beaufort (20 kts) en we zijn blij dat drie sterke mannen ons op de steiger staan op te wachten. De eerste aanlegpoging gaat niet zoals gewenst en Kees breekt deze af om een nieuwe te wagen. Die gaat perfect en zonder paniekerig geschreeuw meert de Salacia af in een ruime box met een vingerpier, waarlangs we comfortabel liggen; ondanks de harde wind.

We melden ons op het havenkantoor, ruimen de boot op, maken een maaltijd en na het eten lopen we door het “romantische Seebad Kühlungsborn”. Het is een vernieuwde badplaats, maar heeft toch een leuke sfeer. Omdat het een officieel Kurort is, wordt er veel aandacht besteed aan gezondheid. Er zijn meermalen per dags gym- en fysio-sessies op het strand; gratis. In de ijssalon verkoopt men suikervrij ijs. We sluiten de wandeling dan ook af met een ijsje. De bakker is gevestigd aan de voet van de steiger waaraan wij liggen. Dus morgen vers brood bij het ontbijt.

Maandag slapen we eerst uit, want gisteren hebben we niet al te best geslapen. Kees haalt broodjes bij de bakker en Irene zet koffie. Prima ontbijt dus. Maar vandaag is het werkdag, dus aan de gang.

De boot is vies na ruim twee maanden gebruik. Kees schrobt het dek met zeewater en Irene boent de kuip daar ook mee. Vervolgens spoelen we de hele boot met zoet water af en laten deze drogen. Als het houtwerk van de kuip droog is zet Kees deze in een nieuw laagje Owatrol. Irene maakt de koelkast schoon en zet het polyester in kuip in de was en Kees plaatst nieuwe stootdempers onder de deksels van de bakskisten. Ons gepoets werkt klaarblijkelijk aanstekelijk, want we zien op meerdere schepen soortgelijke activiteiten.

We maken een uitgebreide wandeling door de badplaats en vinden het hier eigenlijk wel prima. Het teak in de kuip is opgedroogd en kunnen weer aan boord. We eten een eenvoudige, doch voedzame maaltijd en lezen ons door de avond.

Op dinsdag staan we bij het station eerst te wachten op Molli. Molli is een stoomtrein, die enkele badplaatsen aan deze kust met elkaar verbindt. Molli komt en wij maken foto’s. We stappen niet in. Wij nemen de bus. Vandaag bezoeken we Rostock. We rijden in een goed uur naar de binnenstad van deze Hanzestad. Ook hier veel mooie gevels en grote kerken. We wandelen een paar uur in de stad, bezoeken een kerk, eten een curryworst en vinden de bushalte voor onze reis terug.

Op de boot wijden we eerst onze aandacht aan de resterende teakdelen en zetten deze ook opnieuw in de Owatrol. Het exterieur is nu weer schoon, nu het interieur nog, Dat is voor morgen.

Na het avondeten lopen we Kühlungsborn in en kopen een ijsje. We zitten een tijdje te luisteren naar een zanger. Hij begeleidt zichzelf met een gitaar en zingt nummers van onder andere Simon en Garfunkel, Crosby, Stills, Nash en Young en Lennard Cohen. Omdat het te fris wordt, lopen we na een half uurtje maar weer door en drinken nog wat op de boot.

We hebben contact gehad met Ulrike en die meldt ons dat ze morgen in het begin van de middag in Kühlungsborn zullen arriveren. Georg weet nog van niets en wij kunnen morgen de websites publiceren.