Zeilen als God in Frankrijk

Nadat we dinsdag ons huiswerk gedaan hebben, maken we het vaarplan voor morgen. We willen in Bénodet de rivier uitvaren met de stroom mee en we kunnen bij de volgende haven pas drie uur voor hoogwater binnenlopen. We denken om 12 uur ’s middags vertrekken.

Woensdag is het heerlijk weer en we houden het niet vol in de haven van Bénodet. Om half elf varen achteruit tegen de stroom in om los te komen van de steiger. Het stroomt nog hard. We komen vrij van de steiger en zetten de motor in de vooruit. Er gebeurt niets. Pas als Kees fors gas geeft, schiet de boot vooruit. Er zat waarschijnlijk een hoop wier in de schroef. We varen de rivier af en eenmaal buiten zetten we de zeilen.

Het is niet ver naar Port La Fôret, 18 mijl. Het waait licht en de wind komt vanachter. Dus zetten we gennaker. Met een kalm gangetje varen we naar de baai van Concarneau, waar we de gennaker weer binnen halen en we op de standaard zeilen verder gaan.

We zijn veel te vroeg. Er staat te weinig water om de haven binnen te lopen. Op de kaart staan een aantal meerboeien en we varen erheen. Helaas staat er “Interdit d’ammarage” op. We vermoeden, dat dit “Verboden aan te leggen” betekent, maar een meerboei is een meerboei. We leggen aan. Binnen vijf minuten komt er een vissersvaartuig langszij en gebaart ons weg te wezen. Het blijkt een onderzoeksvaartuig te zijn. Wij maken los, dan verschijnt er een man aan dek van de andere boot, die ons in keurig Nederlands vertelt, dat we als zij klaar zijn, wij wel weer aan de boei mogen gaan leggen. We kiezen er echter voor een paar honderd meter verderop op eigen anker te gaan liggen.

Als tegen vijven het water voldoende is gestegen, varen we de haven van Port La Forêt binnen. We vinden een box aan de bezoekerssteiger. Irene vindt vliegende mieren aan dek en we dekken direct de luiken met horren af.

Diezelfde luiken moeten even later helemaal dicht, want het gaat hard regenen en het onweert. Na het onweer klaart het op, maar het is erg fris geworden. We lopen de haven een keer rond en gaan op tijd naar bed.

Donderdag haalt Kees brood en na het ontbijt wandelen we naar Peniti. Dat is in feite de oude kern; Port La Forêt is het watersportcentrum. We kopen er cider en whisky. Morgen gaan we weer verder en we plannen de tocht voor morgen.

Vrijdag varen we om half tien de haven uit. Het is net hoogwater geweest en er staat voldoende water om zonder problemen over de zandbanken te komen.

We moeten eerst de baai van Concarneau uit en dat betekent dat we moeten laveren. Er staat voldoende wind en na een uurtje kunnen we afbuigen en gaan op koers naar Lorient. Flip, onze roerganger, stuurt en wij genieten van het prachtige weer.

Als we achter het eiland voor de kust van Lorient – Île de Groix – zijn, valt de wind weg en de laatste anderhalf uur varen we op de motor naar Port Louis. De tijd wordt gebruikt om de zeilen op te ruimen en de boot alvast op te ruimen, want de hemel betrekt.

Als we  Lorient aanlopen begint het even met dikke druppels te regenen. En dat terwijl de zon schijnt. Na drie minuten is het weer droog en kan Kees zijn zeiljack weer uittrekken.

We buigen eenmaal in de haven van Lorient naar het oosten af en lopen de jachthaven van Port Louis aan. De havenmeester komt ons met zijn rubberboot tegemoet en vraagt naar onze plannen. Hij neemt met zijn portofoon contact op met het havenkantoor en even later gaat hij ons voor naar een comfortabele box met elektriciteit, water en internet. Onze Reeds Almanac heeft het over “basic facilities”. Dat is bij deze achterhaald.

We drinken wat, maken wat te eten en lopen nog even het stadje in. Het is een stad met een geschiedenis verbonden met Les Compagnies des Indes. Of dat onze Oost- en Westindische Compagnieën zijn is nog niet duidelijk, maar daar komen we de komende dagen wel achter. Want het is zeker, dat we hier nog wel even zullen blijven. Tijdens ons wandelingetje vinden we op vijf minuten van de boot een bakker. Morgen vers stokbrood bij het ontbijt.

Vannacht, de nacht van vrijdag op zaterdag, heeft het even hard geregend en was er wat onweer. Maar vanochtend schijnt de zon weer volop. Kees haalt brood en we hebben weer zo’n heerlijk frans ontbijt.

Nadat we de koffie opgemaakt hebben, gaan we naar de markt. Voor dit kleine plaatsje, ondanks de aanwezigheid van het veel groter Lorient als buur, hebben ze een grote markt. Groter dan de markt bij ons thuis en dan mag je de dinsdag- en zaterdagmarkt nog bij elkaar optellen. Het is gezellig druk en bij sommige kramen staat men zelfs in een rij te wachten. Wij kopen verse groenten en fruit.

We luchten de boot eens goed door. Vanmiddag nemen we waterbus naar Lorient en gaan de stad in. Hoe het ons daar vergaat, lees je de volgende keer.